پایگاه خبری گلدشت کرمان_ ✍️زهرا طاهری: هوا خنک بود و بوی خاکِ نم، گلاب و اسپند فضا را پر کرده بود. نخل های خوش قد و قامت در میان سیاهی شب، به لبخند ایستاده بودند و نظاره گر هر آنچه که قرار بود تا دقایقی دیگر در مسجد جواد الائمه ده زیار توسط اساتید تعزیه ایران به یادگار بماند.
نوازندگان جوان هم آماده بودند تا با نواختن های بموقع و گیرا، به تعزیه جان بیشتری ببخشند.
“زیر عَلمت امن ترین جای جهان است” عنوان بنر بزرگ و سیاهی بود که روبروی جایگاه، درست کنار عکس حاج قاسم نصب شده بود و هر بار که سرت را می چرخاندی با دیدنش احساس آرامش می کردی.
کمی آن طرف تر صحبت از “نذر صندلی” بود؛ صندلی هایی که گویا ۲۵۰ هزار تومان بیشتر قیمت نداشت اما سهیم شدن در خریدشان می توانست کمک کند تا مشتاقان بیشتری سوگواره را به تماشا بنشینند.
ساعت به ۲۰:۳۰ که رسید تعزیه خوانان روی صحنه آمدند تا ماجرای شهادت حضرت عباس (ع) و قحطی آب در خیمه ها را با یک شبیه خوانی زیبا، در هشتمین شب از دهمین سوگواره ملی تعزیه، به اجرا در آورند.
همچون شب های گذشته افراد زیادی از اقشار مختلف، برای تماشای تعزیه آمده بودند؛ از مردم محلی گرفته تا غیر محلی و مسوولین و رسانه ها.
سردار نظری فرمانده سپاه ثارالله استان، محمدمهدی زاهدی نماینده مردم کرمان و راور در مجلس، حسین انجم شعاع رییس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان کرمان، محمدعلی ایرانمنش مدیر حج و زیارت استان، محمدجعفری مدیرکل بیمه سلامت استان و علی مهدی خانی مسوول دبیرخانه کانون های فرهنگی و هنری مساجد استان هم در میان جمعیت به چشم می خوردند.
هرلحظه به خیل جمعیت افزوده می شد و ۳ ساعت متوالی چشم ها به این اجرا دوخته شد. صلوات ها حکم خداقوت داشت و کمک می کرد تا ذاکرین با قدرت بیشتری صحنه گردانی و هنر نمایی کنند.
چهار اسب سفید که روی گردنشان یا حسین حک شده بود، کم کم روی صحنه آمدند و تاخت و تازشان دیدنی بود اما گاهی رام نگه داشتنشان هم سخت به نظر می رسید.
با اینکه پرده به پرده برایم دیدنی و لذت بخش بود؛ اما آنجا که مهدی کلانتری یکی از بهترین های تعزیه کنار تشت آب، مَشک به دست میخواند:
“مشک خالی روی دست، ذکر لبش عطش عطش
یه کودکی تو خیمه ها، میخونه با شعر و نوا
ای ساقی لب تشنگان، آبی رسان به خیمه ها”
عجیب منقلبم کرد و دلم میخواست یک بار دیگر این اجرا تکرار شود.
از دیگر لحظه های به یاد ماندنیِ این تعزیه، اهدا مَشک به نوجوان ویلچر نشین حاضر در جمع، از طرف تعزیه خوانان بود.
لحظه های نابی داشت تعزیه عاشورایی شهادت حضرت عباس که آوردن همه آنها در این کوتاه مجال نمی گنجد؛ تعزیه ای که روز هشتم محرم سال ۶۱ و تشنگی امام‌حسین(ع) و اصحابش را روایت می کرد. روایتی که حکایت از ظلم های روا شده در حق حسین(ع) و یارانش داشت.
روایتی که نشان می داد چون تشنگی بالا گرفت امام حسین برادرش عباس را به اتفاق چندنفر دیگر جهت آوردن آب به شریعه فرستاد اما با رسیدن حضرت عباس(ع) و یارانش، عمروبن حجاج از برداشت آب برای کاروانیان حسین، ممانعت کرد و این دو با یکدیگر درگیر شدند.
بر اساس این روایت عمر بن سعد، خواسته بود میان امام حسین(ع) و یارانش و آب مانع ایجاد کنند و نگذارند قطره‌ای از آن را بنوشند.
برخی گفته‌اند لقب «سقا» از این لحظه به ابوالفضل العباس(ع) داده شده است.
تعزیه شهادت حضرت عباس توسط هنرمندانی از استان های قزوین، مرکزی، تهران و کرمان به اجرا در آمد و ذاکران تعزیه خوانی چون محمد رضایی، سیدمحمد امینی، عباس صالحی، امیر صفری، مهدی کلانتری، ثارالله انکوتی، فرزین زیدآبادی، حمیدرضا افضلی، مهدی لنجانی، حمید معینیان، علی‌اکبر افضلی و محمد انکوتی زیبا و جانسوزانه ایفای نقش کردند و حال و هوایی حسینی و عاشورایی تقدیم حاضران نمودند.
گفتنی است در مدت برگزاری سوگواره ملی تعزیه در ده زیار کرمان، بیش از ۴۰۰ ذاکر تعزیه خوان از سراسر کشور در استان کرمان حضور داشته و هر شب بعد از اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء یک مجلس تعزیه برای ارادتمندان به اهل بیت (ع) در مسجد مقدس حضرت جوادالائمه (ع) شبیه خوانی می‌شود.
روستای ده زیار در فاصله ۳۵ کیلومتری از شمال شهر کرمان در بخش چترود واقع شده است و هر ساله با برگزاری سوگواره ملی تعزیه امروزه به‌عنوان یکی از خاستگاه های تعزیه کشور و روستای تعزیه ایران مطرح است.
نظرات