دست‌های پینه بسته پدر

پایگاه خبری گلدشت کرمان _حامد شجاعی باغینی: از گذشته تا امروز هر بنایی که بناشده و هر چرخی که به گردش درآمده و هر دانه‌ای که به بار نشسته و هر باری که از درختی به سفره ها آمده و هر لباسی که بر تن داریم و هر زیبایی که ما را مجذوب و شگفت زده می‌کند؛ همه و همه مدیون تلاش و زحمت یک نام است، نامی که نجابت و قناعت و شرافت را برایمان تداعی میکند… کارگر…
کارگر واژه‌ایست که در فرهنگ ما زحمت است و تلاش. کارگر نماد، روزی حلال و فرزندان پاک است

یازدهم اردیبهشت ماه روز جهانی کار و کارگر فرصت مناسبی است که از کارگران زحمتکش، پر توان و تلاش گر که با همت والای خود چرخ صنعت و تولید را به گردش در می‌آورند و کاروتلاش را درکنار عبادت خود در توسعه و پیشرفت کشور مؤثر میدانند قدردانی گردد.

متأسفانه اهمیت وجود کارگران در کشور ما تنها به یک روز ختم می‌شود در حالی که حق کارگر بیش از یک نام و یک روز است.

گردش، چرخ تولید کارخانه‌ها و صنایع مدیون دست‌های پینه بسته این پدران ، نان آور خانواده است اما حق این چهره خسته و رنجور که برای سیر کردن شکم کودکان قد و نیم قدش شب تا صبح را کار میکند تا شرمنده نگاه غم زده آنها نباشد ، این نیست.

پیامبر اسلام(ص) به ما آموختند که باید در برابر کارگر سر تعظیم فرود آوریم و در همه کارها نظم و انضباط داشته باشیم و نیز به ما آموختند که باید در کار دقت و صداقت داشته باشیم و در همه کارها خدا را ناظر و حاضر ببینیم.

حضرات معصومین (علیهم السلام) به طرق مختلف تأکید زیاد بر پرداخت حق و دستمزد کارگران تا قبل از اتمام کار داشته اند اما این در حالیست که در جامعه اسلامی ما به دلایل عدم نقدینگی و تخصیص اعتبار لازم از سوی مراجع ذیصلاح در شرکتها و کارخانه‌ها کارگران و بعضا کم لطفی صاحبان مشاغل، برای دریافت حقوق ماهانه خود باید مدتها در صف انتظار بایستند.

هرچند که دولت مردان شعار حمایت از حقوق کارگران را جزو نطقهای هفتگی خود در جلسه هیئت وزیران قرار داده‌اند اما بازهم تنها یک شعار است و مصداق این ضرب المثل قدیمی شده که “سوار به فکر پیاده نیست و سیر به فکر گرسنه”.

این درحالیست که پیامبر فرمود: هر كس شب سیر بخوابد و همسایگانش گرسنه باشند از ما نیست. اما باز دفتر تاریخ نقاشی‌های تلخ دیگری از قهقهه مسئولین در لاکچری‌های خصوصی را نشان می‌دهد. حال چگونه است که مسئولین جامعه اسلامی ، که خود را مدیون خون شهدا و آرمانهای انقلاب می‌دانند بعضا همچنان در خواب غفلت به سر می‌برند و خون شهدا را نردبان ترقی و پیشرفت دنیوی خود کرده‌اند.

پس سهم کارگر از این انقلاب چه می‌شود؟ مگر همین پدران کارگر در پیروزی انقلاب و دفاع مقدس در خط مقدم جهاد نایستادند؟ مگر همین کارگران نبودند در صحنه‌های مختلف که نظام با شرایط سخت بحران سیاسی و اقتصادی مواجه شد پا به میدان گذاشتند و همه وقت در کنار نظام و انقلاب ایستادند؟ پس حق این دستان پینه بسته بیش از یک شعار و تبریک سالانه است. یا به تعبیر دیگر ، کارگران تبریک نمی‌خواهند زیرا فارغ از هرگونه زیاده خواهی با قناعت و بی نام و نشانی خو گرفته اند.

روز کارگر نماد ستایش از کارگران است که بایستی این روز را مغتنم شماریم ، تا حداقل برای یک بار به درد دل هایشان با جان و دل گوش فرا دهیم،

خواسته‌هایشان را با تمام توان برآورده کنیم و اینان را آنچنان که شایسته آنند بزرگ بداریم، و بر دستانشان که این چنین بی توقع چرخ زندگی همه ما را می‌چرخاند بوسه زنیم، و خستگی را از تن و جانشان بیرون و دلهایشان را گرم کنیم از و دغدغه های آنان بکاهیم، و حال امروزشان را خوش و بازوان پرتوانشان را با امید به آیندهای بهتر نیرومندتر سازیم.