گلدشت کرمان/چهاردهم تیرماه روز قلم‌های پاكی است كه با عشق و خلوص نيت، كلمات و جملاتی را از عمق دل بر روی كاغذ می آورند و خداوند هم بر این قلم‌ها و پاکی آنها سوگند یاد کرده است؛همانجا که می گوید: «ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ» …
اما چه زیباست وقتی جوهر قلم، برای نوشتن از پاکی، صفات نیک و بزرگی از جنس نور، خرج می‌شود؛ گویی ابهت و قدرت آن دوچندان می گردد.
روز قلم بهانه ای برای یادکردن از سید شهیدان اهل قلم هم است؛ او که به خوبی دریافت تا قلم را چگونه و کجا به کار گیرد تا اثربخشی آن را به اوج برساند.
آری قلم ها به رسم نوکری در حریم عالم آل محمد(ع) رفیقِ نابِ کاغذ می شوند تا روایتگر لحظه های ناب عشق و دلدادگی محبین حضرت رضا علیه السلام درپشت پنجره فولاد باشند.
گاهی اوقات دل انسان که می گیرد قلم در دست و کاغذی را خط خطی می کند؛ اما بعضی از این قلم ها نظر کرده حضرت سلطان هستند و در حرم مطهر با نوای نقاره خانه جان عجیبی می گیرند و با اذن حضرت ثامن که ضامن این قلم ها تا بهشت خدا شده است، از سر ارادت و نوکری، دلتنگی های زائرین کوی دوست را بر روی کاغذ می آورند و آن را تا نسل ها به یادگار می گذارند.
می بینیم که هر روز؛ مقاله ها، یادداشت ها و گزارش های زیادی در جراید، رسانه ها و فضای مجازی منتشر می شود اما قلم های امام رضایی که روضه زیارت اولی ها را نقل می کند، نظر کرده حضرت سلطان شده اند تا هر روز رد روشنی از این قطعه بهشتی بر صفحات مجازی، روزنامه‌ها و روی صفحات گوشی‌های ما ثبت نمایند و مهم‌ترین تکلیف شان می‌شود برقراری ارتباط میان دل‌های آماده و دارالشفای دل‌ها …
“کبوتر نامه رسان امام رضا” داستان خدمت یکی از رفقای رسانه ای است که این گزارش ها و یادداشت ها، را نذر حضرت می داند. او با شوق و در حالیکه از گوشه چشم هایش قطره های اشک جاری است، توفیق نوشتن و خدمت در حرم امام رضا را حاجت تاسوعای مادر می داند که پشت پنجره فولاد از حضرت خواست تا رزق نوکری به فرزندش عطا کند.
خانم خبرنگاری که در بیمارستان، هم پرستار پدر بود و هم خبرنگار امام مهربانی ها می گفت: نذر کردم که برای حضرت بنویسم تا پدرم شفا پیدا کند یا دوست دیگری که قبولی دانشگاه و ازدواجش را مدیون نگاه حضرت به نوشته هایش می داند.
یا آن همکار رسانه ای که درست در شب ولادت امام رضا، توفیق نوشتن از حال و هوای زیارت اولی های بیماران خاص را پیدا کرد و به گفته خودش به یک سال نکشید که گره های زندگی اش یکی پس از دیگری باز شد و حالا بی صبرانه منتظر خدمت در حریم امن رضوی است تا بار دیگر و تا آخرین لحظات زندگی اش در پناه این امام رئوف با قلم زدن آرام گیرد و دینش را به عنایت امام رضا ادا کند.
اینها را که می شنوم بیشتر به یقین می رسم در کار قلم های امام رضایی که قریب و غریب هستند اتفاق های عجیب زیادی رقم خورده و خواهد خورد که شرح هرکدامش مثنوی ای می شود ناتمام؛ پس وقتی در محضر امام رئوف کاری می‌کنید، باید به او دل بسپارید تا خودش برایتان مسیر را باز کند و زوایای زیبایی که به سمتش گام برداشتید را برایتان بگشاید و این دقیقاً عنایتی است که ایشان به عاشقان قلم به دست دارند.
بار دیگر در این غروب پنج شنبه، چنان دلم تنگ حرمش شدم که نوشتم برای حضرت سلطان تا به مهر تاییدش ،رزق خدمت از باب الجواد بگیرم.
نظرات